ΟΙ ημέρες που είναι αφιερωμένες στις εθνικές γιορτές είναι πάνω απ'όλα μαθήματα Ιστορίας. Αν δεν γνωρίζουμε την Ιστορία μας μοιάζουμε με δεντράκια χωρίς ρίζες δυνατές και κινδυνεύουμε να χαθούμε από τον πρώτο βοριά. Πριν γιορτάσουμε πρέπει να μάθουμε τι γιορτάζουμε. Πριν κρίνουμε πρέπει να σκεφτούμε. Πριν σχεδιάσουμε το μέλλον μας πρέπει πρώτα να μάθουμε από τα λάθη του παρελθόντος. Αρχικά είδαμε "Το ξυπόλητο τάγμα" μια ταινία σταθμό, στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου. Μέσα από αυτήν καταλάβαμε καλύτερα ποιοι ήταν οι σαλταδόροι, ποιοι ήταν οι μαυραγορίτες, οι αντιστασιακοί, οι σύμμαχοι. Yστερα γράψαμε και ζωγραφίσαμε τα δεινά του πολέμου και της κατοχής και οραματιστήκαμε ένα μέλλον ειρηνικό! Το Ξυπόλητο τάγμα είναι η αληθινή ιστορία 160 παιδιών, που η δράση τους πήρε διαστάσεις μύθου όταν διώχτηκαν από τα ορφανοτροφεία της Θεσσαλονίκης από τους Ναζί κατακτητές στα χρόνια της κατοχής του Bʼ Παγκοσμίου Πολέμου. Τα παιδιά μεταβάλλονται σʼ ένα είδος καλόκαρδης ηρωικής συμμορίας, που κλέβει από τους Γερμανούς και του μαυραγορίτες για να συντηρεί τα μέλη της κι όσους μπορεί από τον κόσμο γύρω της. Eπίσης, πέρα από την αρωγή που παρείχαν στο κόσμο, κατάφερναν με την εξυπνάδα και το κουράγιο τους να βοηθούν την Αντίσταση, βρίσκοντας τρόπους να φυγαδεύουν στη Μέση Ανατολή Έλληνες, Αμερικάνους και Εγγλέζους αξιωματικούς, με σκοπό να ενωθούν με τους εκεί συμμαχικούς στρατούς. Περισσότερα για την ταινία Το φιλμ της ταινίας είχε χαθεί και χάρη στις προσπάθειες του διευθυντή της Ταινιοθήκης της Ελλάδας, Θόδωρου Αδαμόπουλου που εντόπισε δύο κόπιες προβολής σε καλή κατάσταση, δημιουργήθηκε, μετά από χρονοβόρες και πολυδάπανες διαδικασίες, ένα καινούργιο αρνητικό της ταινίας. Tο ελληνικό όνομα του Γκρεγκ Τάλλας ήταν Γρηγόρης Θαλασσινός. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1909 πέθανε στην Αθήνα το 1993. Tην καταπληκτική μουσική της ταινίας έχει γράψει ο Μίκης Θεοδωράκης και αυτή ήταν η πρώτη μουσική που συνέθεσε για κινηματογραφική ταινία. Tο Ξυπόλητο Τάγμα ήταν η πρώτη ελληνική ταινία που βραβεύθηκε σε διεθνές φεστιβάλ. Τα 63 από τα 66 παιδιά που πήραν μέρος στα γυρίσματα, ο Γκρεγκ Τάλλας τα πήρε από αναμορφωτήρια της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Η μηχανή λήψης που χρησιμοποιήθηκε για την ταινία ήταν του 1924 και ο οπερατέρ Μιχάλης Γαζιάδης είχε στη διάθεσή του μόνο 6 προβολείς για το φωτισμό. Oι Aμερικανοί δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι η ταινία γυρίστηκε με τόσο λίγα τεχνικά μέσα. O φωνολήπτης της Κολούμπια, ενός από τα μεγαλύτερα στούντιο παραγωγής στην Αμερική, ήταν αδύνατο να δεχθεί πως αυτή η ταινία γυρίστηκε βουβή και πως είχαν επιτευχθεί τόσο άψογοι συγχρονισμοί στο ντουμπλάρισμα της ηχητικής μπάντας στην Ελλάδα! Χρονολογία παραγωγής: 1954 (Πηγή: ΤVXS) Μπορείτε να τη δείτε ξανά κάνοντας κλικ στην εικόνα.
0 Comments
Με δυο πόλεις ασχοληθήκαμε σήμερα. Η μία, πέρα για πέρα αληθινή, υπέφερε από τον πόλεμο. Η άλλη, ποιος ξέρει τάχα αν υπάρχει στ' αλήθεια κατάφερε να τον διώξει ... και να τον στείλει διακοπές!
Το ταξίδι μας ξεκίνησε με ένα παζλ! Αφού ολοκληρώσαμε το παζλ, που ήταν και λίγο δύσκολο για να πούμε την αλήθεια, είδαμε ένα βίντεο με τον ίδιο πίνακα ζωγραφικής που απεικονιζόταν στο παζλ. 'Οσο παρατηρούσαμε τον πίνακα, ακούγαμε ένα κομμάτι του Richard Wagner, ενός σπουδαίου κλασικού συνθέτη που τα έργα του άλλαξαν την πορεία της μουσικής. Ενώ δεν είχε συναντηθεί ποτέ με τον Αδόλφο Χίτλερ, καθώς έζησε πριν από αυτόν, οι ιδέες τους έμοιαζαν αρκετά. Μάλιστα είχε δηλώσει ότι τα έργα του Wagner είναι τα πλέον κατάλληλα ακούσματα για τα αυτιά των γνήσιων Γερμανών. O πίνακας ζωγραφικής που είδαμε λεγόταν Guernica (Γκερνίκα) και τον είχε ζωγραφίσει ο Pablo Picasso για να εκφράσει τον πόνο , τη θλίψη και τη φρίκη του πολέμου που έπληξε τη μικρή αυτή πόλη της πατρίδας του, της Ισπανίας. Η Γκερνίκα βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς πιλότους κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης γιορτής την εποχή του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου. Παρατηρήσαμε προσεχτικά τον πίνακα και προσπαθήσαμε να μεταφερθούμε στην Γκερνίκα την ώρα του βομβαρδισμού. Ακούσαμε τους θρήνους και τις κραυγές των τραυματιών και των μανάδων που έχαναν τα παιδιά τους, τα κλάματα των παιδιών που φοβούνταν. Ακούσαμε τα αεροπλάνα να πετούν χαμηλά πάνω από τα κεφάλια μας και τις βόμβες να σφυρίζουν γύρω, ένα ηφαίστειο να εκρήγνυται και τις φλόγες από τις πυρκαγιές που ξέσπασαν να καταβροχθίζουν τα κτίρια. Ακούσαμε την πόρτα στον πίνακα να ανοίγει τρίζοντας και μεταλλικά αντικείμενα να χτυπιούνται μεταξύ τους. Ακούσαμε το άλογο να χλιμιντρίζει δυνατά και βαριά βήματα να τρέχουν γρήγορα. Ο τόπος μύριζε απαίσια: φωτιά και στάχτη παντού τριγύρω, αίμα, καπνός, ούρα, ιδρώτας, η μυρωδιά του φόβου. Νιώσαμε αγωνία, φόβο, άγχος απελπισία, μοναξιά, θυμό, τρόμο...Οι εικόνες του Picasso μας θύμισαν κάποιες από τις φωτογραφίες που είχαμε δει στην έκθεση του σχολείου μας. Ανθρωποι φοβισμένοι, πονεμένοι, παιδιά που θήλαζαν από τα άδεια στήθη των μανάδων τους, συσσίτια. Ζωγραφίσαμε με τα ίδια σκούρα χρώματα τον πόλεμο. Σκεφτήκαμε πώς σκοτεινιάζουν όλα μια μέρα βροχερή, πώς σβήνουν σιγά σιγά τα χρώματα και τα περιγράμματα όταν νυχτώνει. Κάπως έτσι θα πρέπει να ήταν στην Γκερνίκα, όταν οι καπνοί από τους βομβαρδισμούς έκρυψαν τον ήλιο. Ύστερα πήραμε τα πινέλα, πήραμε και τα χρώματα και φτιάξαμε τη δική μας Γκερνίκα. Από τις στάχτες της Γκερνίκα του πολέμου φτιάξαμε πάλι από την αρχή την Γκερνίκα της ειρήνης! Η Γκερνίκα της ειρήνης είναι γεμάτη φως και χρώματα. Είναι γεμάτη δέντρα και πουλιά και τα παιδιά παίζουν ανέμελα στους δρόμους. Παντού ακούγεται χαρούμενη μουσική κι όλοι τραγουδούν ευτυχισμένοι. Όλοι έχουν δουλειά, σπίτι και φαγητό. Κανείς δεν φοβάται!Κανείς δεν κλαίει! Κι ύστερα πήγαμε ακόμα πιο μακριά! Το βιβλίο του Αντώνη Παπαθεοδούλου μας ταξίδεψε στην "πόλη που έδιωξε τον πόλεμο". Μπορεί να μην τη βρήκαμε στο χάρτη αλλά σκεφτήκαμε πως, κι αν ακόμα δεν υπάρχει... στο χέρι μας είναι να την φτιάξουμε! Μια που το είπαμε και μια που το κάναμε! Μας αρέσει πολύ να συνεργαζόμαστε. Έτσι γνωριζόμαστε καλύτερα, αποκτούμε περισσότερους φίλους και μαθαίνουμε περισσότερα πράγματα. Σήμερα παίξαμε με το κουτί της Πανδώρας. Πρώτα το γεμίσαμε με όλες τις συμφορές κι ύστερα κρατήσαμε μονάχα την ελπίδα και τις αντικαταστήσαμε με όμορφα πράγματα! Βοηθοί μας ήταν ο Αρχηγός των Θεών, ο Δίας, ο γοργοπόδαρος Ερμής, και η πανέμορφη αλλά πολύ περίεργη Πανδώρα... Πρώτα αδειάσαμε το κουτί από όλες τις συμφορές και κρατήσαμε μοναχά την ελπίδα που είχε κρύψει ο Δίας στον πάτο του κουτιού. Και τις αντικαταστήσαμε με όσα κάνουν τη ζωή μας πιο όμορφη!
Ότι την αγαπάμε τη Γραμματική την αγαπάμε. Αυτό το γνωρίζουν όλοι. Όταν όμως γίνεται επιτραπέζια, την αγαπάμε ακόμη περισσότερο! Παίξαμε ομαδικά παιχνίδια, νικήσαμε και χάσαμε! Δώσαμε τα χέρια με τους αντιπάλους μας και απολαύσαμε τη χαρά του αθλητισμού χωρίς να μας νοιάζει το έπαθλο. Αυτό είναι τελικά και το μεγαλείο του! Χορέψαμε zumba... ε, όχι όλοι... κάποιοι ντραπήκαμε λίγο αλλά το διασκεδάσαμε με τον τρόπο μας. Είδαμε όλοι μαζί τον "Καλόσαυρο", μια ταινία για έναν μικρό δεινόσαυρο που ξεπέρασε τους φόβους του και κατάφερε να φτάσει πολύ ψηλά. Τον ζωγραφίσαμε και μοιραστήκαμε τους δικούς μας φόβους. Είδαμε πως δεν υπάρχει άνθρωπος που να μη φοβάται! Ακόμη και οι μεγάλοι! Όμως όταν μοιραζόμαστε τους φόβους μας διαπιστώνουμε πως στην πραγματικότητα δεν είναι τόσο μεγάλοι. Απλά εμείς τους μεγαλώνουμε μέσα στο μυαλό μας. Αποφασίσαμε πως θα τολμάμε από εδώ και πέρα να ξεπερνάμε τους φόβους που μοιάζουν με αλυσίδες που μας κρατούν δεμένους, να ελευθερωθούμε και να πετάξουμε κι εμείς ψηλά σαν τον Καλόσαυρο. |
Οι δράσεις μαςΑν θέλετε να ξέρετε πώς τα περνάμε στο σχολείο και τι καινούριο μαγειρεύουμε, βρίσκεστε στη σωστή σελίδα! Archives
June 2017
Categories |
Γραμματομαζώματα... αριθμοσκορπίσματα