Ο δρόμος είχε τη δική του Ιστορία...

Σήμερα κάναμε μάθημα Ιστορίας στον δρόμο... ή μάλλον στον πεζόδρομο... "Πώς γίνεται αυτό;" θα μας πείτε. Μα υπάρχει καλύτερος τρόπος να γνωρίσει κανείς την Ιστορία του Ηρακλείου παρά επισκεπτόμενος  τον ιστορικότερο και έναν από τους ωραιότερους δρόμους του Ηρακλείου; 
Καθημερινά περνάμε από την οδό 25ης Αυγούστου, λίγοι όμως γνωρίζουμε πως στην πραγματικότητα το όνομά της είναι "Οδός Μαρτύρων της 25ης Αυγουστου 1898" κι ακόμη λιγότεροι γνωρίζουμε την ιστορία της Μεγάλης Σφαγής και του ρόλου που διαδραμάτισε τελικά στη δημιουργία  της Αυτόνομης Κρητικής Πολιτείας και στην εκλογή του πρίγκιπα Γεωργίου ως ύπατου αρμοστή της Κρήτης.
Σ΄αυτή τη βόλτα κοιτάζαμε πίσω και ψηλά: πίσω για να ανακαλύψουμε το νήμα που μας συνδέει με το παρελθόν μας και ψηλά για να θαυμάσουμε τα υπέροχα κτίρια της Rouga Maistra των Βενετών αλλά και για να ονειρευτούμε πού θέλουμε να φτάσουμε εμείς και μαζί μ' εμάς κι η πόλη μας!

Κολώνες, ακροκέραμα, ανθέμια, ρόδακες, λέοντες φτερωτοί, τρίτωνες... Πόση ομορφιά αξιωθήκαμε σήμερα! Κι όμως όλα τούτα τα προσπερνούσαμε βιαστικά χωρίς να τους αφιερώσουμε λίγο από το χρόνο μας, μια πιο προσεχτική ματιά, λίγο ψάξιμο στα βιβλία ή στο διαδίκτυο!

Μια στάση στον Άγιο Τίτο, το Βεζίρ Τσαρσί που είχε δώσει το όνομά του στη Rouga Maistra. Ζωντάνεψε μπροστά στα μάτια μας ο μεγάλος αμπερντές, η μεγάλη σφαγή. Ακούσαμε τον αχό της μάχης, είδαμε τους Χριστιανούς να τρέχουν πανικόβλητοι για να ξεφύγουν από τον όχλο των Τούρκων, τον τουρκικό στρατό άπραγο να κοιτάζει να σφάζονται τα γυναικόπαιδα κι ανάμεσά τους οι  δεκαοχτώ Σκωτσέζοι, της αγγλικής φρουράς που έδωσαν το όνομά τους στην Πλατεία 18  Άγγλων  εκεί που ο σπουδαίος δρόμος συναντά τη θάλασσα. 
Λέμε συχνά πως κάποιος πεθαίνει όταν δεν υπάρχει πια κανείς για να τον θυμάται. Κι εμείς σήμερα τα θυμηθήκαμε όλα και για μνημόσυνο τραγουδήσαμε το αγαπημένο ριζίτικο του Ελευθέριου Βενιζέλου στους "υπέρ πατρίδος σφαγιασθέντων Χριστιανών" δίπλα στο σεμνό μνημείο που κανείς δεν είχε προσέξει πριν. Κάθε φορά που θα περνάμε πια από εκεί, θα στεκόμαστε για μια στιγμή, όσο χρειάζεται για να μην τους εγκαταλείψουμε στη λήθη.

Στη Λότζια...

Στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου...

Ήταν ένα μοναδικό μάθημα! Κι εκεί που λέγαμε πως πάει, τέλειωσαν οι εκπλήξεις να που μας περίμενε άλλη μία! Το γνωρίζαμε βέβαια πως θα επισκεπτόματε κι ένα από τα σημερινά στολίδια του τόπου μας, τη Βικελαία Βιβλιοθήκη. Όταν συζητούσαμε για την ιστορία της ο Γιάννης ρώτησε "αν ανήκει στο Top 10 των Βιβλιοθηκών της Ελλάδας". Σήμερα ομόφωνα αποφασίσαμε πως είναι βέβαιο!
Αν και γνωρίζαμε ότι θα επισκεπτόμαστε τη Βικελαία Βιβλιοθήκη, οι δασκάλες μας τηρούσαν σιγήν ιχθύος κάθε φορά που τις ρωτούσαμε τι θα κάναμε εκεί. Φανταζόμαστε βέβαια ότι θα ήταν μια δράση με θέμα τα βιβλία.
Αυτή ακριβώς όμως ήταν η έκπληξη και η ανατροπή: δεν ασχοληθήκαμε με  τα  βιβλία αλλά με τη  ζωγραφική! Η κυρία Κατερίνα μας μίλησε για τους ρεαλιστές και τους υπερεαλιστές ζωγραφους και μας σύστησε τον Rene Magritte. Μας μίλησε για τη ζωή του, για τον τρόπο που αντιμετώπιζε τις δυσκολίες της ζωής, μας θύμισε σε πολλά την Frida Kahlo, την αγαπημένη μας ζωγράφο μόνο που εκείνη θύμωνε όταν την αποκαλούσαν σουρελίστρια κι έλεγε πως "δε ζωγράφιζε τα όνειρά της αλλά τη δική της πραγματικότητα".
Κι εκείνη όμως, όπως ο Magritte, δεν το έβαλε ποτέ κάτω και με όπλο της την τέχνη και το χιούμορ, προχώρησε στη ζωή με θάρρος. Κι οι δυο πήραν θέση απέναντι στους Ναζί χρησιμοποιώντας τη ζωγραφική τους. 
Εμείς πάντως τον λατρέψαμε και θέλουμε να μάθουμε περισσότερα γι αυτόν. Οι δασκάλες μας δεσμεύτηκαν, όχι που θα μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά... Εμπνευστήκαμε από τη ζωή του, τα έργα του και ζωγραφίσαμε τα όνειρά μας. Η δράση του Δικτύου Ελληνικών Βιβλιοθηκών μας άρεσε πολύ, όπως πάντα. Αν θέλετε κι εσείς να συμμετέχετε, μπορείτε να ενημερωθείτε πατώντας το κουμπί.

Δίκτυο Ελληνικών Βιβλιοθηκών

Κι επειδή δεν είναι τα κτίρια μόνο αλλά κυρίως οι άνθρωποι που τους δίνουν ζωή, δε θα μπορούσαμε να μην πούμε κάτι για την κυρία Κατερίνα Φραγκάκη που μας έδειξε πόσο όμορφοι γίνονται οι άνθρωποι όταν αγαπούν αυτό που κάνουν και το πάθος τους γι' αυτό καθρεφτίζεται στα μάτια τους. Χάρη στο κέφι της και τη δουλειά της η Βικελαία δεν είναι για εμάς ένα άδειο κέλυφος αλλά μια Βιβλιοθήκη με ψυχή! Κι επειδή εδώ και λίγο καιρό περνάμε τη φάση χαϊκού, της γράψαμε και δυο για να την ευχαριστήσουμε!

Έτοιμοι να συμπληρώσετε το φύλλο αξιολόγησης;

Οδός Μαρτύρων 25ης Αυγούστου 1898 by Eleftheria K on Scribd

Για να ζωγραφίσετε την Οδό 25ης Αυγούστου μπορείτε να παρατηρήσετε μια παλιά φωτογραφία και ένα έργο του Τζόρτζιο ντε Κίρικο, όπως κάναμε κι εμείς στην τάξη.

Αν δυσκολεύεστε ακόμη με το φυλλάδιο, μάλλον σας χρειάζεται λίγο διάβασμα... Πατήστε πάνω στις εικόνες και διαβάστε τα άρθρα.

Μετά από όλα αυτά δε φανταζόμαστε να αναρωτιέστε ποιο θα είναι το θέμα της "ανοιχτής εργασίας" του Σαββατοκύριακου!