Συνήθως τα παιδιά είναι εκείνα που αργούν στο σχολείο. Τυχαίνει καμιά φορά βέβαια να αργήσει και η δασκάλα. Και τότε... είναι που μας πιάνει το μεράκι... Να αργείτε συχνά, κυρίες! Εμείς θα σας περιμένουμε μετά μουσικής!
0 Comments
Μιλήσαμε για το Ολοκαύτωμα των Εβραίων, και όχι μόνο, από το ναζιστικό καθεστώς του Χίτλερ για να τιμήσουμε την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος, για να μην ξεχατσούν ποτέ όσοι χάθηκαν μέσα στον παραλογισμό, για να έχουν πάντα μια φωνή εκείνοι που τη στερήθηκαν...τη δική μας φωνή! Διαβάσμε ένα άρθρο και συζητήσαμε. Προσπαθήσαμε να μπούμε στη θεση των θυμάτων αλλά ακι να καταλάβουμε πώς σκέφτονταν και τι ένιωθαν οι θύτες. Κάντε κλικ στην εικόνα για να το διαβάσετε. Στη συνέχεια, με αφορμή μια φωτογραφία, συζητήσαμε και ζωγραφίσαμε πώς φανταζόμαστε τις σχέσεις των παιδιών των Ναζί και των Εβραίων και, με απγωμένη εικόνα, δείξαμε πώς θα θέλαμε να είναι στην πραγματικότητα. Εννιά από τα είκοσι παιδιά που ήμαστε σήμερα στην τάξη γνώριζαν από την τηλεόραση την είδηση του βανδαλισμού του αγάλματος του Κώστα Γεωργίου, στο Παλαιό Φάληρο . 9/20 δηλαδή περίπου 10/20, άρα το 1/2 των παιδιών * γνώριζαν το γεγονός αλλά κανένα δεν το είχε συζητήσει με τους γονείς του. Αποφασίσαμε λοιπόν να το συζητήσουμε στο σχολείο. Μας ενδιέφερε πολύ καθώς και πέρυσι μας είχε απασχολήσει η καταστροφή έργων τέχνης από τους Τζιχαντιστές, η καταστροφή των βιβλίων από τους Ναζί αλλά και η καταστροφή τμημάτων του αετώματος του Παρθενώνα από μια μερίδα Χριστιανών στα χρόνια της βυζαντινής αυτοκρατορίας. *ευκαιρία να θυμηθούμε και τα κλάσματα... όχι που θα τη γλιτώναμε... Δεν είναι η απάντηση που μας διαφωτίζει, αλλά η ερώτηση. Ευγένιος Ιονέσκο, 1912-1994, Γαλλορουμάνος θεατρικός συγγραφέας Μεγάλη κουβέντα ανοίχτηκε, έγινε και δημοψήφισμα: οι 14 θεωρούν πως έχουμε δικαίωμα να κρίνουμε ένα έργο τέχνης και οι 6 πως δεν έχουμε. Ακολούθησε διάλογος μέσα από τον οποίο καταλήξαμε πως έχουμε το δικάιωμα να κρίνουμε ένα έργο τέχνης αλλά όχι να το καταστρέφουμε , αν δε μας αρέσει. Όσοι θεωρούσαν πως δεν έχουμε το δικαίωμα να κρίνουμε ένα έργο τέχνης, είχαν ως επιχείρημα ότι δεν ξέρουμε πάντα τι θέλει να μας πει ο καλλιτέχνης. Τελικά αποφασίασαμε πως η ερμηνεία ενός έργου είναι υποκειμενική και πως ο καθένας κάνει με αφορμή το έργο τις δικές του ερωτήσεις, δίνει τις δικές του απαντήσεις, κάνει τι δικές του σκέψεις και βγάζει τα δικά του συμπεράσματα. Ετσι βρίσκεται πάντα σε επικοινωνία τόσο με το έργο όσο και με τον καλλιτέχνη. Άλλωστε... Ο ρόλος του καλλιτέχνη είναι να θέτει ερωτήσεις, όχι να τις απαντάει. Άντον Τσέχωφ, 1860-1904, Ρώσος συγγραφέας Τα μαγικά χαρτάκια βγήκαν και οι ερωτήσεις έψαχναν για απαντήσεις (και εξάσκηση στην ορθογραφία) και προφορική εξάσκηση στον ευθύ και πλάγιο λόγο που προβλέπεται από την τρέχουσα ενότητα στη Γλώσσα. Γίνομαι ο καλλιτέχνης. Πώς νιώθω που κατέστρεψαν το έργο μου; Τι θα έλεγα σ' εκείνους που κατάστρεψαν το έργο μου; Διαβάσαμε ένα άρθρο για το θέμα που μας απασχολούσε και παρατηρήσαμε τα χαρακτηριστικά του κειμένου αλλά εμπλουτίσαμε και το λεξιλόγιό μας. Μάθαμε τι θα πει βάνδαλισμός και ο Γιάννης κατάλαβε γιατί η γιαγιά του τον αποκάλεσε "Βάνδαλο" όταν έσπασε ένα ποτήρι.
Η δασκάλα μας πρόβαλε μια φωτογραφία στον προτζέκτορα και μας ζήτησε να την παρατηρήσουμε και μετά να την σχολιάσουμε. Αμέσως καταλάβαμε πως ήταν έξω από τη Λότζια, όπου σήμερα στεγάζεται το Δημαρχείο.
Τι νιώθετε όταν βλέπετε αυτή τη φωτογραφία;
Νιώθω ντροπή γιατί κάποιος έγραψε άσχημα πράγματα στον τοίχο ενός μνημείου, ενώ απαγορεύεται.
Νιώθω ντροπή. Δεν είναι ωραίο πράγμα να γράφουμε στους τοίχους ειδικά έξω από το Δημαρχείο. Αν ήμουν μαμά αυτών που τα έγραψα θα ένιωθα ντροπή γιατί δε σέβονται τον εαυτό τους και τον τόπο τους. Νιώθω ντροπή για αυτή την ασέβεια γιατί όποιος το βλέπει ντρέπεται. Αν το δει κάποιος από άλλη χώρα θα μας πάρει με κακο μάτι και θα νομίζει ότι είμαστε αμόρφωτος λαός. Νιώθω ντροπή όταν οι Έλληνες δε σέβονται την πατρίδα τους. Νιώθω θυμό γι' αυτόν τον άνθρωπο που έγραψε αυτό το σύνθημα σε ένα τόσο όμορφο μνημείο. Θα ήθελα να τον ρωτήσω πώς μπόρεσε! Νομίζω πως αυτός που το έγραψε δεν ξέρει Ιστορία. Δεν ξέρει τι είναι η Λότζια, ούτε τι είναι ο Κούλες. Δε μου αρέσει καθόλου αυτό που βλέπω. Θυμώνω πολύ και ντρέπομαι. Εγώ όταν βλεπω αυτή τη φωτογραφία νιώθω φόβο σαν να με ληστεύουν. Αν έβλεπα αυτους που τα έγραφαν δε θα τολμούσα να τους πω πως δεν είναι σωστό γιατί θα φοβόμουν πως θα μου έκαναν κακό. Νιώθω σαν να μου επιβάλλουν μια δικτατορία. Νομίζω πως αυτοί που το έγραψαν δεν ξερουν τι γράφουν. Νιώθω ντροπή γι' αυτούς που έγραψαν αυτά τα λόγια. Θα τους έλεγα να διαβάσουν Ιστορία για να μάθουν για την Ενετοκρατία. Εμείς έχουμε διαβάσει ένα βιβλίο στο σχολείο με μια χρονομηχανή και κάτι παιδιά που πήγαν στην Κάντια όταν ήταν οι Ενετοί. Ντροπή. Νιώθω πολύ άσχημα όταν βλέπω αυτή τη φωτογραφία. Δε μου αρέσει να βρωμίζουν τους τοίχους. Νιώθω ντροπή γι' αυτούς που τα έγραψαν. Καλύτερα να τα έγραφαν στον τοίχο του σπιτιού τους.
Τι νομίζετε πως ένιωθαν αυτοί που τα έγραψαν τη στιγμή που τα έγραφαν;
Είμαι σίγουρη ότι νόμιζαν πως ήταν μάγκες αλλά τελικά ήταν ανόητοι.
Νομίζω πως αυτός που τα έγραψε ήταν περήφανος για τον εαυτό του. Όμως σε μια δημοκρατική πόλη δεν μπορεί να απειλεί ο ένας τον άλλον ακόμη κι αν έχει δίκιο. Νομίζω πως ένιωθε χαρούμενος γι' αυτήν την αγένεια. Εγώ νομίζω πως αυτός ο άνθρωπος θεωρούσε πως αυτό που έκανε ήταν σπουδαίο κι ότι σηκλωνει την πατρίδα του ψηλά όμως στην πραγματικότητα την κατεβάζει στα Τάρταρα. Αυτός που το έγραψε ένιωθε χαρά και περηφάνια. Αλλιώς δε θα το έγραφε. Πιστεύω πως αυτός που το έγραψε θα ένιωθε γενναιότητα αλλά εγώ στη θέση του θα είχα ντροπιαστεί. Θα ένιωθε πως είναι μάγκας, πως ξέρει τα πάντα, πως τα λέει σωστά ενώ κάποιοι άλλοι που δε θα ήταν ίδιοι μ' αυτόν δε θα το έκαναν ποτέ, ειδικά αυτοί που ξέρουν την Ιστορία του Ηρακλείου. Εγώ πιστεύω πως ένιωθε χαρά και περηφάνια, γιατί δεν μπορεί να το έκανε κατα λάθος. Νομίζω πως αυτοί που το έγραψαν νιώθουν χαρά γιατί πιστεύουν πως κάνουν καλό αλλά τελικά κάνουν τα πράγματα χειρότερα. Πιστεύω ότι αυτός που το έγραψε το έκανε για πλάκα. Πάντως σίγουρα δεν έχει διαβάσει Ιστορία. Δεν ξέρω τι ένιωθε. Νομίζω πως τους άρεσε πολύ και γι' αυτό το έκαναν. Αυτοί που το έγραψαν δεν ήξεραν τι έκαναν. Μπορεί να τους ανάγκασε κάποιος άλλος να το κάνουν.
Είδαμε κι άλλες φωτογραφίες και συζητήσαμε. Μιλήσαμε για τη σχέση των πολιτών με τους πολιτικούς, για την εμπιστοσύνη, για τους τρόπους που έχουμε για να διεκδικούμε κάτι που θεωρούμε σωστό και δίκαιο. Μιλήσαμε για το Πάρκο Γεωργιάδη και το φόβο μιας μερίδας πολιτών πως για την επικείμενη ανάπλασή του θα χρειαστεί να κοπούν δέντρα. Είδαμε ποιες κινήσεις έχουν γίνει από την πλευρά του Δήμου και ποις από την πλευρά των πολιτών του Ηρακλείου και προσπαθήσαμε να πάρουμε θέση και να επιχειρηματολογήσουμε.
Την επόμενη ώρα είχαμε Θέατρο αλλά η δασκάλα μας μαζί με τη δασκάλα της Θεατρικής Αγωγής Γεωργία Φουντουλάκη, αποφάσισαν να μας κάνουν συνδιδασκαλία για να συνεχίσουμε τη δουλειά που είχαμε ξεκινήσει. Χωριστήκαμε σε ομάδες και παίξαμε ένα παιχνίδι ρόλων. Η ομάδα των πολιτικών, ο Δήμαρχος και το Δημοτικό Συμβούλιο έπρεπε να μας πείσουν πως ενδιαφέρονται ειλικρινά για το Πάρκο Γεωργιάδη και πως θα προστατέψουν τα δέντρα.
Η ομάδα των "Θερμόαιμων" που δεν τους πίστευε έπρεπε να διεκδικήσει το δίκιο της με τον τρόπο της. Το ίδιο και η ομάδα "των παιδιών του Πάρκου" καθώς και των "Ψύχραιμων". Ξεκινήσαμε τη δουλειά!
Ο Δήμαρχος και το Δημοτικό Συμβούλιο μας ενημέρωσαν για το έργο και απάντησαν στις ερωτήσεις μας. Η αλήθεια είναι πως ανέβηκαν οι τόνοι κάποιες φορές αλλά η συνάντηση ήταν γόνιμη.
Οι "Θερμόοαιμοι" εισέβαλαν στο Δημαρχείο φωνάζοντας. Δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη στους πολιτικούς. Ένιωθαν θυμό και δε δεν ήθελαν να ακούσουν τίποτα. Ένας γερο-Κρητικός με τη μαγκούρα απείλησε το Δήμαρχο, κάποιοι έγραψαν συνθήματα στον τοίχο ενώ άλλοι τοποθέτησαν μια βόμβα στο σπίτι του Δημάρχου που ευτυχώς δεν εξεράγη..
Η ομάδα των "παιδιών του Πάρκου" έγραψαν τους στίχους και τη μουσική για ένα τραγούδι. Όπως μας είπαν, επέλεξαν τον συγκεκριμένο τρόπο διαμαρτυρίας, γιατί το τραγούδι μας "κολλάει" κι έτσι μπορεί εύκολα να μεταδίδεται τη μήνυμα της σωτηρίας του πάρκου από τον έναν στον άλλον αλλά και γιατί έλπιζαν πως έτσι θα συγκινήσουν τους πολιτικούς.
Η ομάδα των "Ψύχραιμων" ζήτησε από το Δήμαρχο και το Δημοτικό Συμβούλιο να την ενημερώσουν για τα σχέδιά τους αλλά και να τους δώσουν αποδείξεις των σχεδίων τους. Τους είπε πως θα τους δώσει μια ευκαιρία και θα τους εμπιστευτεί αλλά θα τους ελέγχει και σε περίπτωση που κάνουν άλλα από εκείνα που είχαν συμφωνήσει, όχι απλά δε θα τους ψηφίσει αλλά θα προσφύγει στο ελληνικό και το ευρωπαϊκό δικαστήριο. Επίσης τόνισαν πως θα τους εμπιστεύονταν περισσοτερο, αν ενημέρωναν από την αρχή και σωστά για τις προθέσεις τους.
Στο τέλος μοιραστήκαμε την εμπειρία μας. Ακούσαμε πώς βίωσαν το παιχνίδι τα μέλη της κάθε ομάδας χωριστά και συζητήσαμε για όσα νιώσαμε αλλά και όσα σκεφτήκαμε. Οι "πολιτικοί" ένιωσαν "πίεση από την πλευρά των πολιτών καθώς συχνά τους απηύθυναν ερωτήσεις όχι για να ακούσουν τις απαντήσεις τους αλλά να τους καταδικάσουν". Η πρώτη ομάδα τους προκάλεσε θυμό,ενώ η δεύτερη αισθήματα συμπάθειας. Ωστόσο η τρίτη ομάδα ήταν εκείνη με την οποία θα προτιμούσαν να συνεργαστούν έστω και αν τους πίεσε.
Η ομάδα των "παιδιών του Πάρκου" ήταν ικανοποιημένη από τον τρόπο που επέλεξαν για να διαμαρτυρηθούν καθώς , όχι μόνο δε χρησιμοποίησαν βία αλλά εξέφρασαν τους φόβους και την αντίθεσή τους με δημιουργικό τρόπο. Ωστόσο θεώρησαν πως "οι πολιτικοί δε θα τους έπαιρναν στα σοβαρά και τελικά θα έκαναν όσα είχαν αποφασίσει χωρίς να λάβουν υπ' όψη τη γνώμη τους". Η ομάδα των "θερμόαιμων" παραδέχτηκε πως ένιωσε έξαψη και χαρά όταν διαμαρτύρονταν αλλά και πως στην πραγματικότητα δεν είχαν επιχειρήματα. Στην ερώτηση αν θα αποδέχονταν πρόσκληση από το Δήμαρχο να συζητήσουν απάντησαν αρνητικά καθώς "όποιος νιώθει μέσα του τόσο θυμό, δεν μπορεί να συζητήσει". Η ομάδα των "ψύχραιμων" αντίθετα ένιωσε πως έλεγχε την κατάσταση, πως χρησιμοποίησε επιχειρήματα και παραδέχτηκε πως "θα έβλεπε θετικά μια προσπάθεια σύγκλισης εφ' όσον ο Δήμαρχος και το Δημοτικό Συμβούλιο τηρούσαν τις υποσχέσεις τους".
Διαβαστε ένα άρθρο για να διαπιστώσετε πως η λύση που προτάθηκε δεν απείχε πολύ από τη δική σας. Οι πολιτικοί "συναντήθηκαν" με τους πολίτες, οι πολίτες ζήτησαν διευκρινίσεις και εξηγήσεις - "έλεγξαν" τους πολιτικούς- κι εκείνοι με τη σειρά τους εξήγησαν και δεσμεύτηκαν.
Κάποιος ρώτησε αν οι άνθρωποι από τις φυλακές Κορυδαλλού μας έστειλαν κάτι για να μας ευχαριστήσουν για τις κάρτες μας και στη συμμετοχή μας στη δράση "Μια ζωγραφιά για τον Κορυδαλλό" του Συλλόγου "Θετική Φωνή". Οι δασκάλες μας μας απάντησαν με τον πιο παράξενο τρόπο... ή μάλλον δε μας απάντησαν οι ίδιες αλλά άφησαν εμάς να απαντήσουμε...
Αφού μας χώρισαν σε ομάδες, μας έδωσαν από ένα χαρτάκι για να σκεφτούμε πάνω σ' αυτό που έγραφε και να το παρουσιάσουμε στην τάξη. Δεν ξέραμε τι ήταν. Υποθέσαμε πως ήταν παροιμία, αίνιγμα, συμβουλή ή στίχος από ποίημα.
Σκεφτήκαμε πολύ όμορφα πράγματα, συζητήσαμε φτιάξαμε εικόνες, ζωγραφιές, ολόκληρες ιστορίες, χαρούμενες, λυπητερές μα που όλες τέλειωναν με μια μεγάλη αγκαλιά. Ούτε συνεννοημένοι να ήμαστε!
Δείξαμε στους συμμαθητές μας όσα σκεφτήκαμε και γι' άλλη μια φορά φωτίστηκε η τάξη μας από τη δημιουργικότητα και την εμπνευσή μας.
Βάλαμε τους στίχους του Χαλίλ Γκιμπράν στη σειρά και πήραμε την απάντησή μας...
Κάποιοι δίνουν λίγα από τα πολλά που έχουν. Και τα δίνουν με στόχο την αναγνώριση και η κρυφή επιθυμία τους κάνει τα δώρα τους λειψά.
Κάποιοι άλλοι έχουν λίγα και τα δίνουν όλα. Αυτοί πιστεύουν στη ζωή και στην αφθονία της ζωής και το σεντούκι τους δεν είναι ποτέ άδειο. Κάποιοι δίνουν με χαρά και αυτή η χαρά είναι η ανταμοιβή τους. Και κάποιοι δίνουν με πόνο κι αυτός ο πόνος είναι ο εξαγνισμός τους. Και κάποιοι δίνουν και δεν γνωρίζουν πόνο προσφέροντας, ούτε αναζητούν τη χαρά, ούτε δίνουν έχοντας στο νου τους την αρετή. Δίνουν όπως η μυρτιά αναδίδει την ευωδιά της στην κοιλάδα. Μέσα απ' τα χέρια τέτοιων ανθρώπων μιλάει ο Θεός και πίσω απ' τα μάτια τους χαμογελάει στη γη.
Ποιος ήταν όμως ο Χαλίλ Γκιμπράν; Με την ευκαιρία αυτή γνωρίσαμε τον σπουδαίο Τούρκο ποιητή που αγαπούσε ο Γιάννης Ρίτσος και μελοποίησε ο Θάνος Μικρούτσικος.
|
Οι δράσεις της ΤετάρτηςΝα ΄μαστε πάλι εδώ! Με την ίδια όρεξη και το ίδιο κέφι να μάθουμε παίζοντας και να παίξουμε μαθαίνοντας! Archives
June 2018
Categories |
Γραμματομαζώματα... αριθμοσκορπίσματα