Σήμερα κάναμε μάθημα Ιστορίας στον δρόμο... ή μάλλον στον πεζόδρομο... "Πώς γίνεται αυτό;" θα μας πείτε. Μα υπάρχει καλύτερος τρόπος να γνωρίσει κανείς την Ιστορία του Ηρακλείου παρά επισκεπτόμενος τον ιστορικότερο και έναν από τους ωραιότερους δρόμους του Ηρακλείου;
Καθημερινά περνάμε από την οδό 25ης Αυγούστου, λίγοι όμως γνωρίζουμε πως στην πραγματικότητα το όνομά της είναι "Οδός Μαρτύρων της 25ης Αυγουστου 1898" κι ακόμη λιγότεροι γνωρίζουμε την ιστορία της Μεγάλης Σφαγής και του ρόλου που διαδραμάτισε τελικά στη δημιουργία της Αυτόνομης Κρητικής Πολιτείας και στην εκλογή του πρίγκιπα Γεωργίου ως ύπατου αρμοστή της Κρήτης. Σ΄αυτή τη βόλτα κοιτάζαμε πίσω και ψηλά: πίσω για να ανακαλύψουμε το νήμα που μας συνδέει με το παρελθόν μας και ψηλά για να θαυμάσουμε τα υπέροχα κτίρια της Rouga Maistra των Βενετών αλλά και για να ονειρευτούμε πού θέλουμε να φτάσουμε εμείς και μαζί μ' εμάς κι η πόλη μας!
Κολώνες, ακροκέραμα, ανθέμια, ρόδακες, λέοντες φτερωτοί, τρίτωνες... Πόση ομορφιά αξιωθήκαμε σήμερα! Κι όμως όλα τούτα τα προσπερνούσαμε βιαστικά χωρίς να τους αφιερώσουμε λίγο από το χρόνο μας, μια πιο προσεχτική ματιά, λίγο ψάξιμο στα βιβλία ή στο διαδίκτυο!
Μια στάση στον Άγιο Τίτο, το Βεζίρ Τσαρσί που είχε δώσει το όνομά του στη Rouga Maistra. Ζωντάνεψε μπροστά στα μάτια μας ο μεγάλος αμπερντές, η μεγάλη σφαγή. Ακούσαμε τον αχό της μάχης, είδαμε τους Χριστιανούς να τρέχουν πανικόβλητοι για να ξεφύγουν από τον όχλο των Τούρκων, τον τουρκικό στρατό άπραγο να κοιτάζει να σφάζονται τα γυναικόπαιδα κι ανάμεσά τους οι δεκαοχτώ Σκωτσέζοι, της αγγλικής φρουράς που έδωσαν το όνομά τους στην Πλατεία 18 Άγγλων εκεί που ο σπουδαίος δρόμος συναντά τη θάλασσα.
Λέμε συχνά πως κάποιος πεθαίνει όταν δεν υπάρχει πια κανείς για να τον θυμάται. Κι εμείς σήμερα τα θυμηθήκαμε όλα και για μνημόσυνο τραγουδήσαμε το αγαπημένο ριζίτικο του Ελευθέριου Βενιζέλου στους "υπέρ πατρίδος σφαγιασθέντων Χριστιανών" δίπλα στο σεμνό μνημείο που κανείς δεν είχε προσέξει πριν. Κάθε φορά που θα περνάμε πια από εκεί, θα στεκόμαστε για μια στιγμή, όσο χρειάζεται για να μην τους εγκαταλείψουμε στη λήθη.
Στη Λότζια...
Στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου...
Ήταν ένα μοναδικό μάθημα! Κι εκεί που λέγαμε πως πάει, τέλειωσαν οι εκπλήξεις να που μας περίμενε άλλη μία! Το γνωρίζαμε βέβαια πως θα επισκεπτόματε κι ένα από τα σημερινά στολίδια του τόπου μας, τη Βικελαία Βιβλιοθήκη. Όταν συζητούσαμε για την ιστορία της ο Γιάννης ρώτησε "αν ανήκει στο Top 10 των Βιβλιοθηκών της Ελλάδας". Σήμερα ομόφωνα αποφασίσαμε πως είναι βέβαιο!
Αν και γνωρίζαμε ότι θα επισκεπτόμαστε τη Βικελαία Βιβλιοθήκη, οι δασκάλες μας τηρούσαν σιγήν ιχθύος κάθε φορά που τις ρωτούσαμε τι θα κάναμε εκεί. Φανταζόμαστε βέβαια ότι θα ήταν μια δράση με θέμα τα βιβλία. Αυτή ακριβώς όμως ήταν η έκπληξη και η ανατροπή: δεν ασχοληθήκαμε με τα βιβλία αλλά με τη ζωγραφική! Η κυρία Κατερίνα μας μίλησε για τους ρεαλιστές και τους υπερεαλιστές ζωγραφους και μας σύστησε τον Rene Magritte. Μας μίλησε για τη ζωή του, για τον τρόπο που αντιμετώπιζε τις δυσκολίες της ζωής, μας θύμισε σε πολλά την Frida Kahlo, την αγαπημένη μας ζωγράφο μόνο που εκείνη θύμωνε όταν την αποκαλούσαν σουρελίστρια κι έλεγε πως "δε ζωγράφιζε τα όνειρά της αλλά τη δική της πραγματικότητα". Κι εκείνη όμως, όπως ο Magritte, δεν το έβαλε ποτέ κάτω και με όπλο της την τέχνη και το χιούμορ, προχώρησε στη ζωή με θάρρος. Κι οι δυο πήραν θέση απέναντι στους Ναζί χρησιμοποιώντας τη ζωγραφική τους. Εμείς πάντως τον λατρέψαμε και θέλουμε να μάθουμε περισσότερα γι αυτόν. Οι δασκάλες μας δεσμεύτηκαν, όχι που θα μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά... Εμπνευστήκαμε από τη ζωή του, τα έργα του και ζωγραφίσαμε τα όνειρά μας. Η δράση του Δικτύου Ελληνικών Βιβλιοθηκών μας άρεσε πολύ, όπως πάντα. Αν θέλετε κι εσείς να συμμετέχετε, μπορείτε να ενημερωθείτε πατώντας το κουμπί.
Κι επειδή δεν είναι τα κτίρια μόνο αλλά κυρίως οι άνθρωποι που τους δίνουν ζωή, δε θα μπορούσαμε να μην πούμε κάτι για την κυρία Κατερίνα Φραγκάκη που μας έδειξε πόσο όμορφοι γίνονται οι άνθρωποι όταν αγαπούν αυτό που κάνουν και το πάθος τους γι' αυτό καθρεφτίζεται στα μάτια τους. Χάρη στο κέφι της και τη δουλειά της η Βικελαία δεν είναι για εμάς ένα άδειο κέλυφος αλλά μια Βιβλιοθήκη με ψυχή! Κι επειδή εδώ και λίγο καιρό περνάμε τη φάση χαϊκού, της γράψαμε και δυο για να την ευχαριστήσουμε!
Έτοιμοι να συμπληρώσετε το φύλλο αξιολόγησης;
Οδός Μαρτύρων 25ης Αυγούστου 1898 by Eleftheria K on Scribd
Για να ζωγραφίσετε την Οδό 25ης Αυγούστου μπορείτε να παρατηρήσετε μια παλιά φωτογραφία και ένα έργο του Τζόρτζιο ντε Κίρικο, όπως κάναμε κι εμείς στην τάξη.
Αν δυσκολεύεστε ακόμη με το φυλλάδιο, μάλλον σας χρειάζεται λίγο διάβασμα... Πατήστε πάνω στις εικόνες και διαβάστε τα άρθρα.
Μετά από όλα αυτά δε φανταζόμαστε να αναρωτιέστε ποιο θα είναι το θέμα της "ανοιχτής εργασίας" του Σαββατοκύριακου!
0 Comments
Επισκεφθήκαμε σήμερα το Πάρκο Κυκλοφοριακής Αγωγής του Δήμου Ηρακλείου στην Αλικαρνασσό. Ήταν μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα εμπειρία. Είχαμε κάνει βέβαια το σχετικό μάθημα στο σχολείο αλλά είναι τελείως διαφορετικό να βιώνει κανείς το μάθημα και να μαθαίνει παίζοντας.
Πρώτα ο κύριος Κουρουπάκης μας ενημέρωσε και μας έδειξε κάποια πράγματα θεωρητικά. Σε μια μεριά υπήρχε ένα αναπηρικό αμαξίδιο με ένα κράνος επάνω του. Όλοι καταλάβαμε πως ο άνθρωπος που είναι ίσως καθηλωμένος σ΄ αυτό θα μπορούσε να είναι όρθιος, να περπατά, να χορεύει αν δεν είχε αμελήσει να φορέσει το κράνος του πριν ανέβει στο μηχανάκι.
Υπήρχε ακόμη ένας εξομοιωτής πρόσκρουσης. Η κυρία Αναστασία και η κυρία Ελευθερία που δοκίμασαν την εμπειρία να τρακάρουν με ταχύτητα 5χλμ την ώρα φάνηκαν συγκλονισμένες και δήλωσαν πως είναι μια πολύ δυσάρεστη και τρομακτική αίσθηση. Φανταστείτε πώς θα είναι με μεγαλύτερη ταχύτητα και χωρίς να φορά κανείς ζώνη!
Στη συνέχεια μάθαμε να κινούμαστε στο δρόμο ως πεζοί, ως ποδηλάτες αλλά και ως οδηγοί. Αναγνωρίσαμε τα σήματα, και επιλέξαμε τις σωστές κινήσεις.
Κάναμε διάλειμμα...
Και οδηγήσαμε ποδήλατα!
Στο τέλος κάναμε, όπως πάντα, την αυτοαξιολόγησή μας αλλά και την αξιολόγηση του προγράμματος. Η συντριπτική πλειοψηφία έδειξε 10 δάχτυλα. Πολλοί βέβαια ήθελαν να δείξουν 20 αλλά μόλις το άκουσαν οι δασκάλες μας ανατρίχιασαν και μας είπαν να μην τολμήσουμε να βγάλουμε τις κάλτσες μας!
Όταν επιστρέψαμε στο σχολείο διασκευάσαμε το αγαπημένο μας τραγούδι του Μίκη Θεοοδωράκη που μας είχε κολλήσει από το πρωί και δέν έλεγε να μας ξεκολλήσει! Οι στίχοι είναι δικοί μας και το αφιερώνουμε στους γονείς που κρατούν στα χέρια τους την ασφάλεια των παιδιών τους και στους ανθρώπους του Πάρκου Κυκλοφοριακής Αγωγής του Δήμου Ηρακλείου για να τους ευχαριστήσουμε για την υπέροχη εμπειρία που μας χάρισαν με την υπομονή και την ευγένειά τους. Είναι σίγουρα μια επίσκεψη που την προτείνουμε σε όλους!
Εμπρός λοιπόν! Πάμε όλοι μαζί!
|
Οι δράσεις της ΤετάρτηςΝα ΄μαστε πάλι εδώ! Με την ίδια όρεξη και το ίδιο κέφι να μάθουμε παίζοντας και να παίξουμε μαθαίνοντας! Archives
June 2018
Categories |
Γραμματομαζώματα... αριθμοσκορπίσματα