Με δυο πόλεις ασχοληθήκαμε σήμερα. Η μία, πέρα για πέρα αληθινή, υπέφερε από τον πόλεμο. Η άλλη, ποιος ξέρει τάχα αν υπάρχει στ' αλήθεια κατάφερε να τον διώξει ... και να τον στείλει διακοπές!
Το ταξίδι μας ξεκίνησε με ένα παζλ! Αφού ολοκληρώσαμε το παζλ, που ήταν και λίγο δύσκολο για να πούμε την αλήθεια, είδαμε ένα βίντεο με τον ίδιο πίνακα ζωγραφικής που απεικονιζόταν στο παζλ. 'Οσο παρατηρούσαμε τον πίνακα, ακούγαμε ένα κομμάτι του Richard Wagner, ενός σπουδαίου κλασικού συνθέτη που τα έργα του άλλαξαν την πορεία της μουσικής. Ενώ δεν είχε συναντηθεί ποτέ με τον Αδόλφο Χίτλερ, καθώς έζησε πριν από αυτόν, οι ιδέες τους έμοιαζαν αρκετά. Μάλιστα είχε δηλώσει ότι τα έργα του Wagner είναι τα πλέον κατάλληλα ακούσματα για τα αυτιά των γνήσιων Γερμανών. O πίνακας ζωγραφικής που είδαμε λεγόταν Guernica (Γκερνίκα) και τον είχε ζωγραφίσει ο Pablo Picasso για να εκφράσει τον πόνο , τη θλίψη και τη φρίκη του πολέμου που έπληξε τη μικρή αυτή πόλη της πατρίδας του, της Ισπανίας. Η Γκερνίκα βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς πιλότους κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης γιορτής την εποχή του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου. Παρατηρήσαμε προσεχτικά τον πίνακα και προσπαθήσαμε να μεταφερθούμε στην Γκερνίκα την ώρα του βομβαρδισμού. Ακούσαμε τους θρήνους και τις κραυγές των τραυματιών και των μανάδων που έχαναν τα παιδιά τους, τα κλάματα των παιδιών που φοβούνταν. Ακούσαμε τα αεροπλάνα να πετούν χαμηλά πάνω από τα κεφάλια μας και τις βόμβες να σφυρίζουν γύρω, ένα ηφαίστειο να εκρήγνυται και τις φλόγες από τις πυρκαγιές που ξέσπασαν να καταβροχθίζουν τα κτίρια. Ακούσαμε την πόρτα στον πίνακα να ανοίγει τρίζοντας και μεταλλικά αντικείμενα να χτυπιούνται μεταξύ τους. Ακούσαμε το άλογο να χλιμιντρίζει δυνατά και βαριά βήματα να τρέχουν γρήγορα. Ο τόπος μύριζε απαίσια: φωτιά και στάχτη παντού τριγύρω, αίμα, καπνός, ούρα, ιδρώτας, η μυρωδιά του φόβου. Νιώσαμε αγωνία, φόβο, άγχος απελπισία, μοναξιά, θυμό, τρόμο...Οι εικόνες του Picasso μας θύμισαν κάποιες από τις φωτογραφίες που είχαμε δει στην έκθεση του σχολείου μας. Ανθρωποι φοβισμένοι, πονεμένοι, παιδιά που θήλαζαν από τα άδεια στήθη των μανάδων τους, συσσίτια. Ζωγραφίσαμε με τα ίδια σκούρα χρώματα τον πόλεμο. Σκεφτήκαμε πώς σκοτεινιάζουν όλα μια μέρα βροχερή, πώς σβήνουν σιγά σιγά τα χρώματα και τα περιγράμματα όταν νυχτώνει. Κάπως έτσι θα πρέπει να ήταν στην Γκερνίκα, όταν οι καπνοί από τους βομβαρδισμούς έκρυψαν τον ήλιο. Ύστερα πήραμε τα πινέλα, πήραμε και τα χρώματα και φτιάξαμε τη δική μας Γκερνίκα. Από τις στάχτες της Γκερνίκα του πολέμου φτιάξαμε πάλι από την αρχή την Γκερνίκα της ειρήνης! Η Γκερνίκα της ειρήνης είναι γεμάτη φως και χρώματα. Είναι γεμάτη δέντρα και πουλιά και τα παιδιά παίζουν ανέμελα στους δρόμους. Παντού ακούγεται χαρούμενη μουσική κι όλοι τραγουδούν ευτυχισμένοι. Όλοι έχουν δουλειά, σπίτι και φαγητό. Κανείς δεν φοβάται!Κανείς δεν κλαίει! Κι ύστερα πήγαμε ακόμα πιο μακριά! Το βιβλίο του Αντώνη Παπαθεοδούλου μας ταξίδεψε στην "πόλη που έδιωξε τον πόλεμο". Μπορεί να μην τη βρήκαμε στο χάρτη αλλά σκεφτήκαμε πως, κι αν ακόμα δεν υπάρχει... στο χέρι μας είναι να την φτιάξουμε! Μια που το είπαμε και μια που το κάναμε!
0 Comments
Leave a Reply. |
Οι δράσεις μαςΑν θέλετε να ξέρετε πώς τα περνάμε στο σχολείο και τι καινούριο μαγειρεύουμε, βρίσκεστε στη σωστή σελίδα! Archives
June 2017
Categories |
Γραμματομαζώματα... αριθμοσκορπίσματα